Radiestezija kroz istoriju


Najstariji pronađeni dokumenti o radiesteziji datiraju 4.000 godina pre Hrista i pronađeni su u Kini. Govore o načinu traženja skrivenih izvora vode, metala i drugog blaga.

U Egiptu su nađeni zapisi u piramidama koji, mogli bismo reći, tumače radiesteziju, a nađeni su i određeni visci. Kao najpoznatiji su izis, oziris i karnak, a izvorni primjerci izloženi su u muzeju u Parizu. U svome radu radiestezisti se danas služe upravo kopijama tih pronađenih visaka, a svaki od njih ima svoje određene karakteristike i svrhu primjene u radiestezijskoj praksi.

Poznato je da su Grci i Rimljani vodili rašljare i viskare da im pronalaze vodu prilikom njihovih ratnih pohoda.

U Srednjem su vijeku pronađene gravure s prikazima primjene radiestezije u svakodnevnom životu, a na njima radiestezisti tadašnjeg vremena u ruci drže tzv. Mojsijev štap. Mojsijev štap je preteća današnjeg biotenzora, kao što su to i rašlje, ili točnije rašljasta grana, kojom su se ljudi tada služili za traženje vode. Rašlje su služile i za pronalaženje kristala i minerala, za traženje otuđenih predmeta skrivenih u zemlji i sl. To je dokaz kako se rašljama može jednako uspješno detektirati tj. pronaći oba elementa - vodu i metal. Iz Srednjeg nam vijeka potječu i zapisi koji svjedoče o uporabi radiestezije i kod svećenstva, kao i u povlaštenim slojevima tj. aristokraciji. Aristokracija je gradila svoje dvorce i ljetnikovce na radiestezijski zdravim mjestima. Poznato je kako su i crkve građene prema posebnim radiestezijskim pravilima i to na mjestima na kojima nije bilo štetnih zračenja. Na površini gdje se željela sagraditi crkva prethodno se napravio tor sa stadom ovaca, a nakon određenog vremena jetra ovce pokazala bi je li prostor “zdrav” ili nije. Ako je jetra ovce bila zdrava, tada se na tom mjestu gradila crkva.

Prvi naučni radovi potiču od italijanskog fizičara Galilea koji je opisao zakon njihanja, kretanja. Približno 100 godina kasnije francuski geofizičar LEON FOUCAULT postao je poznat i slavan jer je eksperimentom sa viskom ( klatnom ) dokazao rotaciju Zemlje.

U Evropi su radiesteziju proslavili Francuzi.

Sveštenik AELEXIS MERMET ( 1866 – 1937 ) i sveštenik pater BOULEYU.

Smatra se da je pater MERMET bio najveći praktičar svih vremena.

Pronalazio je izvore pijaće vode na udaljenosti većoj od 10 kilometara od mesta gde se trenutno nalazio. Davao je precizne analize na kojoj se dubini nalazi voda, kakvog je kvaliteta, kroz koje geološke slojeve treba bušiti da bi se stiglo do vode, kao i koje je temperature, koliki je protok vode u minutu i dr.

Sveštenik MERMET bio je ,, specijalista ,, za traženje nestalih osoba. Mogao je detektovati vreme kada je osoba nestala, ljude sa kojima je kontaktirala pre nestanka kao i mesto gde se to desilo i na kraju mesto gde se osoba trenutno nalazi bilo da je živa ili ne.

Austro – Ugarska kraljica Marija Terezija imala je dobro obučene ljude rašljare tzv. ruttengengere koji su određivali na parcelama – njivama koja vrsta žitarice će najbolje uspevati ( pšenica, kukuruz, raž... ) a prema sastavu tla, vetrovima koji duvaju, podneblju (ravnica, dolina, uzvisina, sunčano, zavretina i sl.)
U novije vreme, javno se piše da američka armija ima vrlo osetljive osobe tzv. ekstrasense u svojim redovima i da su koristili osobe sa parapsihološkim i radiestezijskim sposobnostima u Vijetnamu i Iraku i dr.